We schrijven het jaar 2013 en ik was er nog nooit zo beroerd aan toe als dat jaar. In de voorgaande jaren steevast enkele keren longontstekingen en meer problemen, maar dit jaar sloeg alles. Drie keer in hele korte tijd, snel opeenvolgende longontstekingen, belabberde conditie en regelmatig ademnood door COPD en nog maar 75% longinhoud.
Nou was ik een stevige roker, sinds m’n veertiende levensjaar en vooral de laatste dertig jaar, rookte ik een pakje (zware) shag per dag. De laatste jaren heb ik van alles geprobeerd om van het roken af te komen, met behulp van allerlei farmaceutische middelen, maar niets hielp.
Als laatste redmiddel werd me door de “stoppen met roken” poli, champix voorgeschreven. Na gebruik van deze pilletjes, waande ik me in een hele andere wereld en was ik tot niets meer in staat…..dus ook maar mee gestopt.
Ik werd tot dat jaar (2013) op de been geholpen met allerlei puffers en inhalators in diverse maten en intensiteiten. Het enige dat dit tot gevolg had was, dat ik ‘s ochtends als ik wakker werd en richting badkamer verhuisde, de eerste stukjes “longen” al in de wasbak verdwenen. Intussen werd mijn echtgenote ook al onpassellijk al van mijn donderbuien.
Toen ik me maar had neergelegd bij het feit, dat ik al rokend ten onder zou gaan, verscheen ineens het lichtpuntje aan het einde van de donkere tunnel…..
Goede vrienden van mij plaatsten een bericht op de sociale media, dat ze al twee weken niet meer hadden gerookt, dus ik reageerde direkt met de mededeling dat ik dat niet geloofde, aangezien zij beiden nog erger rookten als de schoorstenen van de DSM. “Nee”, kreeg ik als antwoord, “hier liggen nog 200 voorgedraaide sigaretten en 8 balen shag, onaangeraakt !”
Hoe kon dit, ik geloofde er in eerste instantie helemaal niets van en begon vragen te stellen, maar als nitwit werd ik een beetje tureluurs van alle benamingen. Ik probeerde me in te lezen op internet, maar omdat ik door de bomen het bos niet meer zag, had ik dit maar voorlopig terzijde gelegd.
Tot na een tweede bericht, dat ze zich een sigaret wilden veroorloven bij een bakske koffie, hetgeen ze helemaal niet meer lekker vonden.
Ik zal het nooit meer vergeten……We schrijven zaterdagochtend 29 juni 2013, alweer een bericht op de sociale media van m’n vrienden en ik zwengelde dit aan bij mijn echtgenote. “Tja, dan moet je maar eens vragen” zei ze nog. Nou, dat had ik dus al een aantal keren.
Na de normale zaterdagse beslommeringen, zoals boodschappen, klusjes en filters spoelen, viel me ‘s middags in een keer in, dat ik hun telefoonnummer had. Stomme zak, mompelde ik in mezelf, waarom heb je niet gebeld. Zo gezegd, zo gedaan en dus gebeld. “Zijn jullie vanavond thuis en schikt het als ik ‘even’ een bakkie kom doen ?” Dat ‘even’ houdt wel in, dat ik minimaal een uurtje of twee in de auto moet doorbrengen, maar dat heb ik er graag voor over.
Aldus stapte ik om 19.00 uur in de auto en was rond 20.00 uur op de plaats van bestemming. Na de hartelijke begroeting, eerst maar even naar de visjes gekeken en daar nog wat over gebabbeld, waarna we naar binnen verhuisden.
Binnen aangekomen lag een heel arsenaal aan ‘staafjes’ en houdertjes op tafel en de man des huizes was al driftig aan zo’n zwarte staaf aan het lurken…..én warempel, daar kwam ook nog rook uit. Onbestaanbaar in mijn ogen…..tóen !!!!!
Aan tafel gezeten en na te zijn voorzien van een heerlijk bakske koffie, reikte m’n vriend mij zo’n staafje aan met de mededeling “probeer maar eens”. Een beetje onwennig bekeek ik het ‘ding’ en na enige uitleg, durfde ik het aan de mond te nemen, knopje in te drukken en een teug te nemen. Die eerste kriebel in m’n keel, zal ik ook nooit vergeten, want daardoor kreeg ik een behoorlijke hoestbui.
“Even doorzetten” werd nog gezegd en ik kreeg een ander aangereikt om te proberen. De tweede en elke volgende teug werkten beter en ik hoefde niet meer te hoesten en ik kreeg steeds meer het idee, dat ik toch aan het ‘roken’ was. Nou is smaak iets heel persoonlijks, zo ook tijdens het proeven, maar uiteindelijk na een stuk of negen keer te hebben gelurkt, vond ik het wel goed en was ik redelijk overtuigd. Let op, ik zeg bewust redelijk, want ik was nog niet helemaal om !!!!
Nog even lekker doorbabbelend onder het genot van het zoveelste bakske, pakte ik eigenlijk uit een automatisme, de shagbuil van tafel en begon, geheel onbewust een shaggie te draaien. Nadat ik deze had aangestoken en een teug van had genomen, moet ik wel een heel behoorlijke grimas hebben getrokken, want ik was ineens het middelpunt van een lachsalvo.
Laat ik dit zeggen, ik vond die eerste teug gewoon smerig, vies, niet lekker…..getverdegetver en bij nader inzien had ik er ook geen trek in !!!!!
Rond de klok van tienen stapte ik in de auto om huiswaarts te keren en normaal bij een ritje van een uurtje, rookte ik normalitair al drie shaggies…..nú had ik daar niet eens de behoefte aan en dat was voor mij het teken dat dit wel eens het reddende middel zou kunnen zijn. Thuisgekomen, natuurlijk mijn echtgenote in geuren en kleuren uiteengezet wat mij was overkomen en dat ik nog steeds geen échte trek had in een peuk. Zij wilde eerst mijn temperatuur checken, om er zeker van te zijn dat ik geen koorts had.
Diezelfde nacht heb ik nog een bestelling de deur uit gedaan voor twee ‘simpele’ EGO setjes, want we zouden het samen gaan proberen. Vanaf maandag begon het toch te kriebelen, wanneer zou de post langskomen. Die kwam dus uiteindelijk pas op woensdagmiddag, gelijk de batterijen aan de oplader en maar wachten, maar aangezien ik nog les moest geven aan het begin van de avond, moest ik toch écht wel wachten tot half negen en na thuiskomst, voelde ik me de koning te rijk.
Om een lang verhaal kort te maken……..ik heb hierna nog een keer m’n shag aangeraakt, om alles op te ruimen, maar ik heb vanaf die dag 3 juli 2013 NIET meer gerookt en had er ook geen behoefte meer aan. Ondertussen is m’n arsenaal ook al aardig uitgebreidt en weet ik de diverse benamingen ook al te plaatsen. Zelf gebruik ik nu een SVD, VTR en de 134 met diverse tankjes, alleen nog maar rebuildable’s én dan niet te vergeten ook nog een pijp.
Al na een dag of vier, begon ik me beduidend beter te voelen, al had ik op die dag wel giga ontwenningsverschijnselen. Na ongeveer een week, had ik weer genoeg lucht om de fiets te nemen in plaats van de auto om wat boodschappen te doen, hetgeen voor mij een gigantische overwinning was.
Op dit moment zou ik niets anders meer willen en kan het mijn rokende vrienden alleen maar aanraden om over te stappen. Doelstelling voor mij, die nog in het verschiet liggen, is om de nicotine nog verder af te bouwen en daar ben ik toch al aardig mee gehalveerd, het laatste jaar.
Door mijn motivatie, heb ik intussen ook al menig vriend(in) over weten te halen om te stoppen met roken. Ik zou in ieder geval niet meer anders willen
Ík róken…..absoluut niet meer, alleen dan nog in het crematorium voor de laatste keer.
Henk