Ik begon laat met roken, maar was verslaafd vanaf de eerste sigaret. Gek genoeg heb ik de tabaksmaak nooit echt lekker gevonden. Daarom rookte ik mentholsigaretten – mèt een pepermuntje in mijn mond erbij.
Ik ben er twee keer ruim 2 jaar mee gestopt. De eerste keer omdat ik zwanger was en borstvoeding gaf. Maar de behoefte aan roken bleef dagelijks aanwezig en werd niet minder.Dus na 2,5 jaar ben ik weer begonnen.
De tweede keer stopte ik omdat mijn inkomen wegviel en ik vond dat mijn man (ook roker) niet hoefde te betalen voor mijn verslaving. Ook toen bleef de behoefte voortdurend aanwezig. Tevens viel toen op dat ik niet stabiel in te stellen was op de juiste dosis schildklierhormoon. Dat was tijdens de eerste stopperiode ook al zo, maar toen dacht mijn arts dat het door de zwangerschap kwam. Deze keer speelde dat niet mee.
Toen ik ruim 2 jaar niet meer rookte kwam mijn man aanzetten met een e-sigaret. Hij wilde heel graag stoppen met roken en gebruikte de e-sigaret daarvoor. Dat leek mij ook wel wat! Veel goedkoper dan sigaretten, maar toch het prettige van roken: iets in je vingers hebben, een prima excuus om af en toe de mensendrukte te ontvluchten…
Dus ik ben gaan dampen. Heb diverse smaken uitgeprobeerd (géén tabak!) en rook nu meestal menthol varianten, soms afgewisseld door of gemixt met fruitsmaakjes. Ik gebruik wel de nicotinehoudende vloeistoffen. Ik ben er zielsgelukkig mee. En… tot verbazing van mijn arts ben ik al 6 jaar stabiel ingesteld op de juiste dosis schildklierhormoon! Hij kan het niet verklaren, maar bevestigde dat het gebruik van nicotine voor mij blijkbaar noodzakelijk is om goed ingesteld te kunnen worden.
Pauline