Vanaf mijn 14de gerookt. Meteen 1 pakje per dag. Een keer 2 jaar gestopt toen ik 25 was. Maar na 1 trekje van een sigaar bij het afsteken van vuurwerk weer begonnen. Een paar keer als een malloot kauwgom gekauwd voor een maand of twee. De nicotine pilletjes waren ook wel aardig. Strak van de nicotine hield ik dat soms een paar weken vol.
Maar angst om nooit meer te mogen roken overheerste de dagen….
Dik 2 weken geleden, na een ziekenhuis bezoek, moest ik 3 dagen wachten op de uitslag. Volgens de arts moest ik me zorgen maken. Dezelfde dag besloot ik dat ik als eerste maar eens moest stoppen met roken, als zoveel mensen bezig zijn met mijn gezondheid, vind ik het me bezwaarlijk om door te roken. Morgen stoppen maar.
Ok, het is morgen, ik zou niet meer roken. Dat hield ik dus 1 uur vol. Zoals veel van mijn impulsieve pogingen. In mijn auto lagen nog wat sigaretten bedacht ik me. Bakje koffie in de morgen en een sigaret, oh, oh, wat lekker… Om 9 uur, nieuwe pakje gekocht. Om 11 uur, al een flink gat geslagen in het pakje. Voelde me klote, had mezelf en mijn vriendin beloofd te stoppen. Toch maar eens kijken naar die oude e-sig starter kit die ik maanden geleden gekocht had. Wat cartridges gekocht in de sigaren shop, pakje op de weg terug weggegooid.
Damp, damp, damp. Ok dit is te doen. De dagen erna, tot het volgende ziekenhuis bezoek, hield ik het goed vol. Wel enige ontwenningsverschijnselen. Bij het ziekenhuis bezoek, bleek dat er niets ernstigs aan de hand was. Pffeee, dat voelde als een tweede kans. Intussen gewend aan de e-sigaret.
Nu 2 weken later, conditie een stuk beter, ruik beter. Geen stank meer in de auto. Mijn vriendin lukte het niet om te stoppen vorige week, maar ik heb geen enkele drang om ook te roken. Zij moet haar eigen moment bepalen. Twee maanden geleden weer begonnen met tennissen, was gestopt toen ik ging roken, na twee weken stoppen een wereld van verschil qua conditie.
Ik heb een grote verslavingsgevoeligheid. Een soort zelfmedicatie tegen de stress, onzekerheid. Ik damp dan ook als een malloot. Maar daar kan ik wel mee leven voor nu. Het nicotine niveau is nu veel lager in vergelijking met de pilletjes of sprays.
De angst om nooit meer te mogen roken heb ik nu helemaal niet. Voor mij is dat de essentie waarom dit wel lijkt te werken. Die angst is irrationeel, de angst om niet meer een ultiem ontspan/rust moment te kunnen creëren. Met een sigaretje en een wijntje mijnmeren over het leven. Terug rijden van een moeilijk klant bezoek, een sigaretje in de auto. ’s Ochtends heel vroeg rijden, bakje koffie in de auto, raar programma op radio 1, sigaretje.
Die angst is weg. De e-sig voldoet net zo goed. Zonder de angst voor ernstige ziektes en het schuldgevoel.
Gijs