Ik begon met roken toen ik een jaar of 14 was. En ik begon ermee omdat ik ‘erbij’ wilde horen, eerlijk gezegd. Vanaf het moment dat ik interesse toonde in roken, hoorde ik er inderdaad bij, bij de wat stoerdere meiden en jongens op school.
De eerste tijd inhaleerde ik nog niet en bietste ik sigaretjes. Maar ik leerde al snel hoe je ‘echt’ moest roken en vanaf dat moment kocht ik zelf sigaretten.
Natuurlijk vonden mijn ouders het niet fijn dat ik was begonnen met roken, en ik kreeg dan ook huisarrest toen ze het ontdekten. Maar mijn vader was een zware roker geweest en mijn moeder rookte nog steeds. Uiteindelijk legden ze zich erbij neer.
Rond die tijd overleed de beste vriendin van mijn moeder aan longkanker. Daar hadden we het niet echt over thuis en het zette mijn moeder er ook niet toe om zelf te stoppen. Een aantal jaren later werd mijn moeder behandeld door een gespecialiseerd vaatcentrum. De bloedvoorziening naar haar voeten was niet goed en een operatie leidde er uiteindelijk toe dat één van haar tenen moest worden geamputeerd. Er werd haar met klem geadviseerd om te stoppen met roken. Ze heeft het geprobeerd, maar lang hield ze het niet vol.
En voor mij was het een ‘ver-van-mijn-bed-show’. Als je jong bent, denk je dat je niets kan overkomen. Longkanker is iets wat oudere mensen overkwam en wat mijn moeder was overkomen, ach… had dat niet ook te maken met een gebrek aan beweging? Ik sportte veel, dus dat zou mij vast niet gebeuren…
Rond mijn 20e jaar had ik veel vrienden om mij heen die stopten met roken. Dus ik waagde ook een poging. Het lukte me dankzij Alan Carr om 3 maanden lang gestopt te blijven door niet meer uit te gaan. Maar op een goed moment wilde ik toch weer eens op stap. Die paar minuten in een rokerige discotheek waren genoeg. Ik bietste van iemand een sigaretje. Alleen zodat ik niet zoveel last had van de rook en inderdaad hielp dat. Die avond had men al snel genoeg van mijn gebedel, dus kocht ik zelf maar weer een pakje. Alleen voor het uitgaan, had ik me bedacht. Ik rookte al snel weer net zoveel als voordat ik stopte.
Toen ik 30 werd leek het mij tijd om opnieuw te stoppen met roken. Ik had steeds gedacht dat ik echt zou stoppen als ik zwanger wilde worden, maar inmiddels wist ik dat ik geen kinderen zou krijgen. En mijn 30e verjaardag leek ook een mooi moment. Dat was het dus niet. Ik heb mij een week lang beroerd gevoeld. Ik was depressief, ik zat vol zelfmedelijden en ik walgde daarom van mezelf. Ik accepteerde dus al snel het sigaretje dat mijn moeder mij na 2 dagen in mijn nabijheid opdrong.
In 2007 zag ik voor het eerst de infomercials van de elektronische sigaret. Dat leek mij wel wat en ik bestelde de Supersmoker. Helaas viel het nogal tegen. Het smaakte wat metalig, de cartridges gingen zeker niet zo lang mee als beloofd werd en dat je de atomizers ook regelmatig moest vervangen, ontdekte ik pas maanden later. Mijn volgende aankoop was de Ruyan. Dat was een tweedelig systeem en die vond ik handiger dan de 3-delige Supersmoker. Ik moest regelmatig naar het buitenland en de Ruyan was handig om te gebruiken in de hotels die steeds vaker rookvrij waren. Ook in de auto vond ik het prettiger om elektronisch te roken. Maar over het algemeen vergat ik meestal dat ik een elektronische sigaret had.
Iets meer dan een jaar geleden las ik een stukje van Karin Spaink in het Parool waarin ze beschreef hoe ze met een elektronische sigaret van het roken af was gekomen. Ik had in die tijd regelmatig last van benauwdheid, vooral wanneer ik ‘s nachts in bed lag en ik wist dat ik toch echt van het roken af moest. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, want Karin stond in Amsterdam bekend als een stevige roker. Als zij het kon, zou het mij dan ook eindelijk lukken? Ik had in het boek van Alan Carr gelezen dat de gemiddelde roker 7 stoppogingen nodig heeft om definitief van het roken af te komen. Mijn laatste stoppoging had mij de stuipen op het lijf gejaagd en ik wilde dat niet nog 5 keer hoeven doormaken. Ik reageerde op Karin’s artikel en vroeg waarmee zij van het roken af was gekomen. Ze liet mij het merk weten en ik ging op Youtube op onderzoek uit. De elektronische sigaret was onherkenbaar veranderd, zo bleek. Ik bestelde een startset en wat e-liquid op internet.
Het pakket arriveerde op een donderdagmiddag. Die avond, toen ik thuiskwam van mijn werk ging ik er eens goed voor zitten. Ik vulde het tankje, nam een trekje en was verbaasd. Dit smaakte heel anders dan de Ruyan. Voller, rijker en lekkerder. Die avond heb ik voornamelijk gedampt. De volgende ochtend durfde ik het nog niet mee te nemen naar mijn werk. Maar thuis dampte ik. Zaterdag rookte ik mijn laatste shaggie, gewoon om te kijken wat ik zou missen. Ik herinner mij nog goed dat ik teleurgesteld was in dat shaggie. Het miste de smaak en het keelgevoel dat de damper wel had. Halverwege heb ik hem uitgedrukt. Het was de allerlaatste die ik ooit nog zou roken.
Nog 6 weken lang lag thuis een half pakje shag. Maar het hoefde niet meer. Ik was een damper geworden, een ex-roker. Mijn tandarts is er blij mee. Ik ontdekte pas nadat ik gestopt was hoe erg je uit je mond stinkt wanneer je net gerookt hebt. En onderweg naar de tandarts rookte ik altijd… De rook-aanslag op mijn tanden werd verwijderd en mijn tanden zijn wit gebleven. Mijn auto, huis en kleding ruiken frisser en ik raak minder snel buiten adem. Ik heb geen last meer gehad van benauwdheid sinds ik volledig overstapte op het dampen.
Natuurlijk hoop ik dat ook mijn moeder nog van het roken af komt. Ze heeft dezelfde set gekocht als ik destijds. Maar het wil bij haar nog niet zo lukken. Ze vind zichzelf te oud om nog te stoppen, ze is bang dat ze het roken gaat missen, ze heeft een hoop excuses. Maar ik blijf hopen.
En nu komt er wetgeving voor de elektronische sigaret. Er worden allerlei beperkingen gesteld en ik lees dat men in een aantal landen het dampen helemaal wil verbieden. Ik snap dat echt niet. Waarom iets verbieden dat zoveel minder schadelijk is dan roken? Iets waarmee ook verstokte rokers zoals ik kunnen stoppen met roken? Ja, ik gebruik nog steeds nicotine. En nee, daar wil ik niet per sé mee stoppen. Ik rook niet meer, dat is voor mij voldoende.
Muriël Schipper