Ik leef nog omdat ik damp!

Zoals velen ben ik op mijn 14e begonnen met roken want dat was stoer. We wisten toen niet beter. De eerste keer werd je groen en misselijk maar je zette door tot je er aan verslaafd was. Na jaren te roken zat ik op 1 pakje zware shag per dag. Ik rookte als of het niets was. Ik was het echter helemaal zat. Familieleden heb ik zien vertrekken door longkanker etc. Dat was voor mij de trigger om te willen stoppen. Er was echter niet veel mogelijk. De eerste sigalikes kwamen op de markt. Dus zo’n pakje sigalikes gekocht en dat ging voor geen meter. Ook de Janty Stick was het niet dus ik hield het niet vol en ging weer roken. Uiteindelijk een forum gevonden en daar, van een mij inmiddels bekend lid, en soort van damppriester een handgebouwde MOD bemachtigd die wel voldeed. Ik gebruik em nog steeds. Eindelijk kon ik het echt gaan laten. Hierop dampen was een genot. Ik kreeg eindelijk genoeg voldoening. In 2012 echter moest ik helaas de gevolgen ondervinden van wat o.a. roken met je kan doen. Ik kreeg een acuut hartinfarct. Ik moest echter naar mijn werk en dus in de auto gestapt en naar mijn werk gereden, met een hartinfarct. Ik was toen nog zo gestoord het werk als heilig te beschouwen. Een ritje van 20 minuten die een eeuwigheid leek te duren want de pijn op en in mijn borst was zeer intens. Maar goed, ik had vroeger geleerd niet aan te stellen en door te zetten. Ik had alle typische klassieke symptomen. Pijn op de borst, linker arm en kaak. Ik wist wel wat er speelde. Op mijn werk aangekomen kon ik niet meer en heb ik een ambu laten bellen. Een uur later lag ik bij de interventiecardioloog op de tafel. Ik had een acuut myocardioinfarct of wel een totale afsluiting van een kransslagader. Die ervaring is er een die ik nooit meer zal vergeten, als de dag van gisteren. Gelukkig kon ik worden gedotterd en is er en stent geplaatst. Ik had mazzel, denk ik. Maar goed, toen ik binnen werd gerold kwam de cardioloog in de behandelruimte en stelde mij als eerste de vraag: rookt u? Ik zij neen al een half jaar niet meer, want ik damp. De reactie van de cardioloog luide, daardoor bent u er waarschijnlijk nog. Vooral mee door blijven gaan. De tijd tussen aanvang infarct en behandeling dient binnen 1,5 uur te zijn. Ik zat op het randje. Daarna is de schade niet of slecht herstelbaar. Ik wist ook wel dat ik op het randje zat, want op mijn werk was ik zo op dat ik op de grond ben gaan liggen en er psychisch klaar voor was om te vertrekken naar de eeuwige jachtvelden. Ik had het geaccepteerd. Dit heeft zo veel impact gehad dat ik tot op heden mij zelf nog niet ben. Het voelt alsof een deel van mijn persoonlijkheid daar al is overleden. Ik kan het niet anders omschrijven. Normaal ben ik daar redelijk privé over maar als ik met mijn verhaal 1 roker aan het dampen kan krijgen is het de moeite waard. Ik ga er van uit dat de cardioloog waarheid sprak toen hij me vertelde dat ik door het dampen net genoeg reserves heb gehad om het infarct te overleven. Met name ook omdat ik op de hartafdeling in het ziekenhuis kon dampen. Dat was geen enkel probleem. Ik voeg een foto bij als bewijs daarvoor. Zij, de wetenschappers hebben meer kennis dan politici. Ik vind het dan ook zeer kwalijk dat onze regering het zo moeilijk wil maken voor rokers om te gaan dampen en voor dampers om het te blijven doen. Dampen red gewoon levens. In ieder geval het mijne, voor wat dat waard is. Ik kon het roken echt niet laten. Had van alles geprobeerd maar het werkte niet. Het dampen uiteindelijk wel. Ik was met de juiste damper in 1 dag van de sigaretten af!! Ik ben nog steeds ziek. Alle dagen ben ik misselijk en moe. Om toch iets te kunnen doen heb ik de 2e kamer aangeschreven met mijn persoonlijke verhaal in de hoop dat ze eens verder gaan kijken dan het geld en ook eens de menselijke aspecten gaan bezien. Regulering is zeker wenselijk, kwaliteitscontrole is wenselijk maar laat het daar dan ook bij. Laat het ook betaalbaar blijven. Als ik niet meer kan dampen zal ik het mogelijk weer gaan zoeken in het roken. Dat overleef ik niet, maar ik kan het dampen niet laten. Ik damp met minder Nicotine dan in het begin maar stoppen lukt niet omdat ik vast zit in de gewoonte. Ik moet het gevoel van het inhaleren hebben. Daar gaat het bij mij om. We weten allemaal dat Nicotine niet goed is, maar ik kan daar wel mee blijven leven. Met al die gif stoffen in tabak echter niet. Tabak is dodelijk gif. Dat kan mijn hart niet meer aan. Onze regering staat dat echter toe en belemmert mij, en ons allemaal, om te stoppen met roken en om nooit meer te roken. Ik denk met name uit onwetendheid en misinformatie vanuit de tabakslobby. Maar goed, hoe het ook zij, ben ik hierdoor actief met het aanschrijven van de 2e kamer, die mijn brief mee heeft genomen in de besprekingen over de nieuwe tabakswet, althans zo schreef mij de griffier. Ik wil dan ook hier nog eens iedereen oproepen ook te schrijven naar de 2e kamer. Ik heb eerder in 2013 een dergelijke oproep op een forum gedaan met helaas een mager resultaat. Mensen zet je er voor in. Je leeft maar 1 keer. Maak het voor je zelf en anderen mogelijk zo lang als mogelijk te leven door een alternatief te bieden voor de verstokte rokers die we zijn. Daar moeten we voor vechten. Zo ziek als ik ben vecht ik er voor, voor zover als ik kan. Ik hoop dat velen met mij mee gaan vechten. Dit moeten we samen bevechten want niemand kan dit alleen. De ambtenarij loopt op regeltjes en dat moet weer menselijker worden door er begrip voor te kweken bij de politici. Ook al zijn er contracten die je moedeloos maken, die kunnen gebroken worden. Je red er mensenlevens mee!!! In de eerste plaats je eigen leven en ook dat van anderen. Het is de moeite waard.

André (Smokey Bear) van der Molen

Dampt : 4 a 5 jaar
Rookt(e) : 30 jaar