Ik was zo iemand die zich erbij neer had gelegd dat hij niet kon stoppen met roken. Cold-Turkey, Kauwgum, Pleisters en Stoppen-onder-begeleiding. Het mocht allemaal niet baten. En elke keer als ik faalde met een stoppoging ging mijn zelfvertrouwen weer een stapje achteruit, aangewakkerd door al die stoppen-met-roken clubjes die je maar blijven vertellen hoe makkelijk het stoppen we niet is en wat voor sukkel je wel niet bent als het je niet lukt. Om maar te zwijgen van het enorme leed dat je volgens hen je medemens aandoet.
Nee, ik was ze zat. Al die clubjes en blije mensen die zo maar ineens waren gestopt en zo goed bezig waren. Ik kon ze niet uitstaan. Alleen vanwege hen zou ik al blijven roken. Doorzettingsvermogen had ik wel. Als ik er vlak voor het naar bed gaan achter kwam dat ik geen sigaretten meer had, sprong ik in de auto en reed ik naar de eerste de beste pomp die 24 uur open was om een nieuw pakje voor de volgende ochtend te scoren. Nee, wilskracht en doorzettingsvermogen kon mij niet ontzegt worden. En toch kon ik niet stoppen. En na de zoveelste mislukte poging hield ik het voor gezien. Ik had mij erbij neergelegd. Ik was zo’n sukkel die niet kon stoppen en die zich ondanks alles gewoon de vernieling in zou roken. En ik was goed op weg. ‘s Ochtends onbedaarbare hoestbuien, kort van adem, altijd verkouden en een pretoria aan overige lichamelijke klachten.
En toen kwam ik aan het begin van 2013 in aanraking met de e-sigaret. Op mijn werk had ik 2 rookmaatjes. Elke keer als ik even wilde roken scharrelde ik die op en gingen we gedrieën gebroederlijk naar buiten om ons saffie te roken. Maar deze keer was het anders. Beide rookmaatjes toverden een e-sigaret tevoorschijn en vertelden mij dat ze niet meer rookten. Ik geloofde er natuurlijk geen snars van en probeerde eens een paar trekjes van zo’n ding. Het smaakte niet als een sigaret, maar leek er veel op en er was ook nog een lekkere nasmaak van honing. En het beste van alles…Je mocht hem gewoon op je werkplek gebruiken. Dit was de beste uitvinding sinds gesneden brood! Roken op je werk! Niet meer in de kou of regen buiten staan te kleumen. Geen gezeur meer van je baas die klaagt dat je teveel van je plek af bent. Geen arbo-pineut meer die je met regelmaat lastig valt en zegt dat je nu toch echt eens moet stoppen!. Nog diezelfde middag ben ik in mijn middagpauze naar de winkel gevlogen en heb ik zo’n ding aangeschaft. Lekker dampen op het werk en lekker roken buiten het werk. Als ik dan toch onder moest gaan, dan maar met een walm om mijn hoofd!
En na een week of twee merkte ik dat ik vaker aan die verrekte e-sigaret zat te lurken dan aan mijn gewone sigaret. Toen heb ik met mijzelf de afspraak gemaakt, dat indien ik zin had in roken, ik eerst maar eens aan die damper (inmiddels wist ik dat die dingen zo heten en helemaal geen sigaretten waren) ging lurken en mocht ik dan nog zin hebben na zo;n damp-sessie, dan mocht ik van mijzelf gewoon een sigaret opsteken. Want stoppen, daar deed ik niet meer aan!
Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik dat besluit nam. 1 februari 2013 was het. Dat is als ik dit schrijf inmiddels al weer bijna 3 jaar en ruim 20.000!! sigaretten geleden. Een sigaret heb ik sinds die dag niet meer gerookt en mijn portemonnee is sindsdien ook een stuk blijer.
Oh ja, ook niet geheel onbelangrijk, het hoesten is verdwenen, evenals de kortademigheid en al die andere gezondheidskwalen die ik had.
Ik mag van mijzelf nog gewoon een sigaret opsteken als ik dat wil Dus gestopt ben ik niet. Ik heb alleen gewoon 3 jaar niet meer gerookt!
Rob