Ik was denk ik een jaar of 13. Nagenoeg iedereen in mijn vriendenkring rookte, dus waarom zou ik dan niet meedoen? Ik wilde er toch maar al te graag bij horen. Het was zo “normaal”. Ondanks de vele waarschuwingen van mijn ouders rookte ik dus lekker mee en hoorde ik er bij. Trouwens mijn moeder rookte ook. Enerzijds verbieden en anderzijds het slechte voorbeeld geven. Achteraf maar goed ook dat zij rookte, want dan kon ik er af en toe eens eentje uit haar pakje lenen. Zonder dat vooraf te vragen natuurlijk. Met dat kleine beetje zakgeld was het niet altijd gemakkelijk om weer aan een nieuw pakje te komen.
Toen ik een jaar of 15 was gaven mijn ouders het op. “Als je zo nodig wilt roken jongen, doe het dan maar gewoon. We weten wel dat je rookt en al dat stiekeme gedoe is maar niks. Maar beperk het een beetje. Ik rook er ook maar hooguit 5 à 6 per dag” zei mijn moeder. Ik heb geprobeerd om mij daaraan te houden. Zo’n 5 à 6 sigaretten per dag is vast niet zo schadelijk en daar kan je vast oud mee worden.
Maar ja, op mijn 18e moest ik in de militaire dienst en werden sigaretten ingeruild voor shag. Ik rookte er ondertussen al een stuk of 15 per dag, dus dat moest goedkoper. Er werd daar namelijk wat steviger gerookt dan ik gewend was en uiteindelijk bepaalde mijn omgeving mijn rookgedrag wel weer. In de periode daarna leerde ik mijn huidige vrouw kennen en die rookte ook, dus die zou me er waarschijnlijk niet zo snel vanaf helpen.
Dan komt er een hele lange periode van roken met meerdere stoppogingen. Kauwgom, pleisters, cold turkey, enzovoorts. De langste periode van gestopt zijn was denk ik een jaar of 3 en de andere keren was het vaak binnen een jaar al weer gedaan met de gezonde houding. Sinds mijn 35e nam ik mij elk jaar wel een keer voor om definitief te gaan stoppen, maar steeds was er wel weer een gelegenheid die voor mij voldoende argument was om er maar weer eentje op te steken.
Totdat onze kinderen de afgelopen 5 jaar steeds vaker tegen ons zeiden dat we er eens mee op moesten houden met die stinkzooi. Al dat weggegooid geld. Daar kunnen we van op vakantie. Mijn dochter van 20 was er altijd al zwaar op tegen en zal waarschijnlijk nooit een sigaret opsteken of gaan dampen. Mijn zoon van 16 was wat minder fanatiek want die had helaas toch al regelmatig een sigaretje en een E-sigaret geprobeerd. En laat hij het nou zijn die ons op het idee bracht eens een E-sigaret te proberen.
Het ligt in mijn karakter alles altijd tot op de bodem uit te zoeken voordat ik eraan begin, dus zo ook met de E-sigaret. Er volgden een paar maanden van internetten en op een gegeven zaterdagmorgen, op 19 september 2013, zei ik tegen mijn vrouw: “Kom, laten we vandaag eens naar dat winkeltje in Utrecht gaan en zo’n E-sigaret uitproberen en misschien wel kopen”.
De Italiaanse dame, eigenaresse van het winkeltje, ben ik tot op de dag van vandaag dankbaar. Feit is namelijk dat mijn vrouw en ik onze laatste klassieke tabak sigaret hebben gerookt voordat we het winkeltje binnen gingen. We kwamen na een uur weer buiten en waren allebei om en hebben sindsdien geen enkele sigaret meer gerookt. Beide al dampend in de auto terug naar Rotterdam.
Er volgde toen een periode van steeds meer enthousiasme voor het dampen. We voelden ons er zo goed bij. Zoveel beter als toen we rookten. Er ontstond een nieuwe hobby. Er werd een informatieve website voor de aankomend en beginnende damper opgericht, die ondertussen menig roker tot damper heeft omgevormd. En last but not least minder ongezonde ouders en blije kinderen waarvan een zoon, die na veel aansporingen tot niet roken en niet dampen, gelukkig dan maar dampt in plaats van rookt.
Edwin